Papierwerk en Mzungu's

Wat doen we hier?
Nou dat zal ik u vertellen. We kwamen hier met het idee om stage te lopen. Maarja, we zijn nu in Afrika en daar gaat alles anders, moet u weten. Niets is wat het lijkt, het lijkt soms 1 grote grap oftewel WIE IS DE MOL.

Waarom zeg ik dit? Het feit is namelijk dat we in de afgelopen week welteverstaan 1 dag hebben kunnen stage lopen omdat nog niet alles was geregeld wat betreft die 'papieren'. Want ja, computers kennen ze nauwelijks en de bomen zijn er ook niet meer want die zijn gekapt voor papier. Goed, we kunnen het ook van de positieve kant bekijken: we hebben 1 hele dag stage gelopen!

Onze stage dagen zijn vanaf 7.30 tot 13.00 uur dus dat is prima te doen dachten wij. Na die ene dag kwamen we erachter dat vijf en een half uur ook wel lang genoeg is. Wat een indrukken, niets vergeleken bij Nederlandse ziekenhuizen. Overal mensen, soms drie in een bed. Overal verpleegkundigen die volgens henzelf veel doen en volgens ons zacht gezegd meer zouden kunnen doen. Ook lijkt het alsof mensen in dit land veel zieker zijn dan in Nederland. Dat zal wel komen omdat ze eerst zelf proberen hun problemen op te lossen en als er geen uitweg meer is, naar het ziekenhuis gaan. Daarnaast hebben we het gevoel dat het ziekenhuis werkt als een negatieve spiraal. Je bent ziek als je er komt en lijkt alleen zieker te worden in plaats van op te knappen. Maar we zijn er ook nog maar 1 dag geweest dus wel zien wel hoe mensen beter worden. Hopelijk kunnen wij er een steentje aan bijdragen.

Dit klinkt allemaal misschien een beetje depressief, maar we hebben het best goed naar ons zin hoor. We zijn gewoon een beetje geschrokken van het ziekenhuis en de manier waarop we daar behandeld werden. Eigenlijk werden we aan ons lot overgelaten. Maar we bekijken het van de positieve kant: Het kan alleen maar beter worden! (:

Door dit alles merkten we heel sterkt hoe trots we zijn op Nederland en om een Nederlander (Mzungu; blanken) te zijn. Alles is zo goed geregeld bij ons; geen eeuwige wachtrijen, niet vingerafdrukken nemen met inkt. In Nederland werkt alles gewoon efficienter en effectiever en momenteel moeten wij ons erg aanpassen aan het tempo van de Kenianen. Alleen niet wat betreft hardlopen want daar blijven zij de sterren in.

Voor nu vinden we dat we wel weer genoeg geschreven hebben. We gaan ons best doen om aansluiting te vinden op de afdeling en om op een goede manier met de mensen om ons heen te kunnen communiceren.

Aan u de vraag;

WIE IS DE MOL?

We missen jullie! (En Nederland ook een beetje)

Lieve groetjes vanuit het zonnige Kenya!