Upendo & Kilimanjaro
Door: Tim en Laura
Blijf op de hoogte en volg LauraTimLaura
27 Oktober 2015 | Kenia, Eldoret
Lieve allemaal,
Het regent, het regent, de pannetjes worden nat. Nou en wel meer wordt hier nat, goeie dag dan. Als we naar stage lopen, wat we elke morgen doen en we steeds later van huis vertrekken omdat ze altijd te laat beginnen, komen we daar kilo's zwaarder aan. Niet omdat we zoveel eten, maar omdat de rode kleigrond het leuk vindt om aan onze schoenen te blijven zitten. En dat levert weer een boos gezicht op van het schoonmaakvrouwtje op de afdeling. Haar werk is trouwens bijna belangrijker dan dat van de verpleegkundigen. We zijn, op z'n zachtst gezegd, blij dat we geen bacteriën zien met het blote oog. Maar al die bacteriën zijn gelukkig makkelijk te omzeilen met twee paar handschoenen en twee mondkapjes.
We hebben al aardig onze plek op de afdeling. We snappen de structuur, of we snappen dat die er niet is en we doen gewoon dingen waarvan we denken dat ze bevorderlijk zijn. We helpen de patiënten in gebrekkig Swahili en hangen infusen aan omdat het kan. Patiënten, of de verpleegkundigen, lijken geen moeite te hebben om incontinente patiënten en patiënten met wonden tot op het bot samen in een bed te leggen. Wij wel. Maarja, wat doe je er aan? We hebben namelijk 94 patiënten, 50 bedden, 10 gediplomeerde verpleegkundigen, 4 artsen, 2 toiletten, 1 elektrische bloeddrukmeter en geen thermometer.
Ook op de kinderafdeling is het niet altijd een pretje. Van hygiëne lijkt niemand echt gehoord te hebben. Antibiotica worden klaargemaakt zonder handschoenen en in ieder bed liggen sowieso twee kinderen met hun moeder, dat zijn dus vier mensen in een bed. Wel is het ontzettend gezellig met alle studenten met wie ik moet samenwerken. Van hen leer ik heel veel over de zorg, maar ook over Kenya en een woordje Swahili. Op de afdeling doe ik m'n best om de kids een beetje aan het lachen te krijgen en als het lukt is mijn dag weer goed! Het is genieten waar je kunt en leren wat je kunt. Sommige dingen moet je gewoon loslaten en accepteren dat dit land nog in ontwikkeling is.
Het gaat goed met ons. Daar komt het op neer.
Het regent, het regent, de pannetjes worden nat. Nou en wel meer wordt hier nat, goeie dag dan. Als we naar stage lopen, wat we elke morgen doen en we steeds later van huis vertrekken omdat ze altijd te laat beginnen, komen we daar kilo's zwaarder aan. Niet omdat we zoveel eten, maar omdat de rode kleigrond het leuk vindt om aan onze schoenen te blijven zitten. En dat levert weer een boos gezicht op van het schoonmaakvrouwtje op de afdeling. Haar werk is trouwens bijna belangrijker dan dat van de verpleegkundigen. We zijn, op z'n zachtst gezegd, blij dat we geen bacteriën zien met het blote oog. Maar al die bacteriën zijn gelukkig makkelijk te omzeilen met twee paar handschoenen en twee mondkapjes.
We hebben al aardig onze plek op de afdeling. We snappen de structuur, of we snappen dat die er niet is en we doen gewoon dingen waarvan we denken dat ze bevorderlijk zijn. We helpen de patiënten in gebrekkig Swahili en hangen infusen aan omdat het kan. Patiënten, of de verpleegkundigen, lijken geen moeite te hebben om incontinente patiënten en patiënten met wonden tot op het bot samen in een bed te leggen. Wij wel. Maarja, wat doe je er aan? We hebben namelijk 94 patiënten, 50 bedden, 10 gediplomeerde verpleegkundigen, 4 artsen, 2 toiletten, 1 elektrische bloeddrukmeter en geen thermometer.
Ook op de kinderafdeling is het niet altijd een pretje. Van hygiëne lijkt niemand echt gehoord te hebben. Antibiotica worden klaargemaakt zonder handschoenen en in ieder bed liggen sowieso twee kinderen met hun moeder, dat zijn dus vier mensen in een bed. Wel is het ontzettend gezellig met alle studenten met wie ik moet samenwerken. Van hen leer ik heel veel over de zorg, maar ook over Kenya en een woordje Swahili. Op de afdeling doe ik m'n best om de kids een beetje aan het lachen te krijgen en als het lukt is mijn dag weer goed! Het is genieten waar je kunt en leren wat je kunt. Sommige dingen moet je gewoon loslaten en accepteren dat dit land nog in ontwikkeling is.
Het gaat goed met ons. Daar komt het op neer.
-
28 Oktober 2015 - 09:29
Els:
Ja ja, het is nogal wat!
Wel fijn dat jullie met elkaar kunnen praten over wat je meemaakt op zo'n dag.
En wie weet, kun je langzamerhand wel proberen om aan te geven dat sommige mensen beter niet een bed kunnen delen? Veranderingen kosten altijd tijd, maar jullie zijn er nog wel even.
Heel veel succes!
Groeten, Els (van Pim)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
